Mensen die deze kolommen al wat langer volgen, zullen zich misschien herinneren hoezeer ondergetekende onder de indruk is van de stapel talenten die “Mean” Mary James allemaal in één persoontje verzameld heeft. Ze zingt als de beste June Tabor, speelt banjo alsof ze twintig vinger heeft, ze schrijft de heerlijkste melodieën en heeft daarnaast een mama, die qua teksten tot de absolute top van de Amerikaanse literatuur behoort. Tel daarbij dat ze ook nog een broer Frank heeft, die onder eigen naam ook al een flinke reputatie heeft bijeen gespeeld en gezongen en je weet meteen dat het verschijnsel Mean Mary er niet meteen eentje is van dertien in een dozijn.

Ondergetekende was dan ook niet echt verbaasd, toen enkele weken geleden de boodschap binnenkwam dat er een Kerst-CD van haar op komt was: de dame kan namelijk zowat alles wat je je kunt voorstellen en dus kan een Kerstplaat nooit uitgesloten worden. Die is er dus en jongens toch…wat is dit weer smullen geblazen voor de liefhebbers van het genre, waaronder ondergetekende. De plaat zit een beetje geprangd tussen de twee delen van “Portrait of a Woman”, waarvan deel 1 vorig jaar uitkwam en deel 2 er midden 2024 zal zijn.

De bedoeling van Mary was een plaat te maken met kerstliedjes in de stijl waarin zij en haar broer speelden toen ze nog kinderen waren: leuk en ontspannen. Eén van de woordspelingen uit de ronduit fantastische titeltrack van de plaat klinkt als “to be frank, i’d rather be merry” en je hoeft geen Romaanse filologie gestudeerd te hebben om daarin een woordspeling te horen op de voornamen van broer en zus. Het tekent wel de sfeer waarin de plaat gemaakt is: de een is de man van het half-lege glas, de ander is de optimist-tot-in-de-kist en die twee nogal uiteenlopende instellingen komen weleens vaker naar boven in de feestdagenperiode. In zo’n setting mag je de uitermate begaafde Mary dus rustig loslaten: ze kan al haar kunde -ze speelt acht instrumenten- etaleren, al gaat ze nooit pronken. Het repertoire waaruit ze hier koos, is een mix van traditionals als “Jingle Bells” dat een bijna cabareteske versie krijgt, “O Holy Night”, “It Came Upon a Midnight Clear” aan de ene kant en originals als “Cardboard Box” -met zijn geweldige zangpartijen, het al vermelde “I’d Rather Be Merry” en “Ding Dong Day”, een song die ze al eerder uitbracht in 2008.

Vanaf de eerste noten van opener “I Saw Three Ships” merk je al dat dit een geweldige plaat wordt: helemaal Amerikaanse folk, zoals we die kennen uit onze eigen jonge dagen van heel lang geleden, maar dan overgoten met een saus van niet te evenaren virtuositeit -zie de zelfgeschreven instrumental “Snowy” en tongue-in-cheek humor, die er voor zorgt dat enige meligheid geen kans krijgt. De drie kwartier van deze plaat vliegen in een oogwenk voorbij en eerlijk: als ik dit soort platen hoor, zou ik haast willen dat het al helemaal Kerstmis was. Nu nog hopen dat enkele radiomakers dit op hun playlists willen zetten. Ik geeft het toe: mijn fascinatie voor Kerstplaten is lichtjes uit de hand gelopen, maar als ze allemaal waren zoals deze, dan speelde ik ze het hele jaar rond ! Ge-wel-di-ge Kerst plaat is dit!

(Dani Heyvaert)